Diere wat die trane laat loop het, diere wat die
nekhare laat rys het, wat die ag-sjeim faktor
laat hoog loop het, diere wat die onmoontlike
vermag het – hier wys ons vir jou net agt van
die diere uit ons agt bestaansjare wat ons nooit
sal vergeet nie.
Nyamazan – ’n sebra
met ’n mak streep
Nyamazan is sy naam. Hy is seer
sekerlik die enigste sebra in Bronberg-
wêreld wat gery word. In Mei
2003 skryf ons oor die Burchell
sebra wat Lila Oechler eiehandig
ingebreek het.
Lila het Nyamazan, die Zulu-woord
vir ‘klein diertjie’, as ’n sewe-maande
oue vul op ’n wildplaas net buite
Pretoria aangekoop. Sy het al die
nodige permitte en vervoerlisensies
gereël en ’n boma gebou op ’n plaas
naby Bronkhorstspruit wat gereed
gestaan het vir die vul se aankoms.
Haar plan was om hom mak te maak
en volgens die Monty Robertsmetode
in die boma in te breek.
![](/images/stories/sep2010/die1.jpg)
In dié 2003 artikel het ons van die
lang proses om Nyamazan se vertroue
te wen, vertel. Die uiteinde
was dat Lila hom kon ry met ’n
stanglose toom, en dat hy so mak
geword het dat selfs haar honde op
sy rug kon sit.
Lila sê dat ’n sebra omtrent vyftig
keer slimmer is as ’n perd en dat
Nyamazan binne tien minute geleer
het wat van hom verwag word in
die lanseerring; dat hy ongelooflik
vinnig leer spring het; en ook sonder
probleme in ’n perdewaentjie
leer klim het.
Anthony – a cheetah turned movie star
In January 2004 we reported on the
wonderful thing that happened to
13-year old Alexander Michaletos,
son of Pedro and Rose Michaletos
of the Farm Inn, and his pet cheetah
Anthony.
The fairy tale started when Rose
answered the phone one morning.
The caller had heard that they have
tame cheetahs at Farm Inn and wanted
to use them in a movie. “And by
the way,” the guy said, “don’t you
happen to have a 12-year old boy as
well?”
![](/images/stories/sep2010/die2.jpg)
Rose told the guy to phone Pedro.
Little was Pedro to know that this
phone call would be the one to
change their lives. Alex and Antony
played the leading roles in a movie
based on a true story about a young
boy Xan who ran away from home
with his pet cheetah Duma.
Duma was also the working title of
the movie, which was released in
South Africa in October 2004. It
took three and a half months to
shoot at 75 different locations
across southern Africa, from the
Cape to Krugersdorp, Johannesburg,
Mpumalanga’s gorges, Upington’s
Kalahari, the Vaal River’s
rapids and the Okavango.
Molly – Mooiplaats
se wagkoei
Die meeste Bronbergers het waghonde,
maar die Brits-gesin van plot
323, Mooiplaats het ’n omgesukkelde
koei wat die kwaaiste wagter na
’n ou kalfie laat lyk. In Augustus
2009 vertel ons van Mooiplaatslegende,
Molly, ’n koei wat so kwaai
is dat niemand by sy volle verstand
vrywilliglik oor haar plot sal loop
nie. Molly het al ’n hele paar oorwinnings
op haar kerfstok, insluitende
munisipale werkers en polisiereserviste.
Haar eienares, Jenny Brits, sê dat
Molly nie kan besluit of sy ’n buffel
of ’n waghond is nie. Selfs mense
wat aan die ander kant van die
draad loop, moet versigtig wees.
![](/images/stories/sep2010/die3.jpg)
Die reuse Molly spring maklik oor ’n
heining, verwilder die mense wat dit
te naby na haar sin waag en spring
dan ewe gemaklik weer terug huis
toe.
Dit is blykbaar ook ’n gekrap van
grond en ’n onaardse gebulk as
iemand op die Britse se plot aankom.
Molly maak ’n baie groter
lawaai as ganse of waghonde.
Molly is ’n Frieskoei wat in 2000
gebore is. Sy was maar ’n paar dae
oud toe Jenny haar agter op ’n
bakkie wat op pad slagpale toe was,
gesien het saam met haar ma. Jenny
het besluit om die kalfie vir haar te
vat en het Molly met ’n bottel
grootgemaak.
Josh – the dog who
crossed the globe
In April 2003 we told readers about
Josh and Graeme Simmonds.
Graeme and his family had to flee
their Zimbabwe home in 2002 and
immigrated to New Zealand. Josh
was brought to Wet Nose Animal
Rescue Centre in Zwavelpoort from
the Zimbabwe holding station. Wet
Nose appealed to animal lovers to
raise the R31 000 needed to reunite
Josh and Graeme.
![](/images/stories/sep2010/die4.jpg)
After staying in quarantine in Zimbabwe,
then moving on to Wet
Nose and after that another 90-day
quarantine in South Africa, Josh was
flown to Sydney, Australia where he
had to complete a 120-day stay in
quarantine. On 13 July 2003 Josh
landed in New Zealand, just in time
for Graeme’s 13th birthday.
Josh and Graeme had only 18
months together. In June 2005 we
reported that Josh had died. He was
on an IV drip for 12 days and on the
strongest human antibiotic, but he
had developed such a huge haematoma,
that when the vet tried to
remove the handful of blood clots,
he had a massive heart attack.
Graeme requested that Josh be cremated,
so that when he returns to
Africa one day, he can take Josh’s
ashes back with him.
Ou Skubbes -
Krokodil in
Zwavelpoortspruit
In Januarie 2009 berig ons dat daar
krokodille in die Zwavelpoortspruit is. Die bewys daarvan het veilig ‘in transito’ in ’n
eendehok op ’n Zwavelpoortplot gelê; ’n uitgevrete
Nyl krokodil van by die twee meter lank.
As dit ’n wyfie was, kon sy amper volwasse
gewees het en as dit ’n mannetjie was, kon hy ses
of sewe jaar oud wees, sê die mense wat weet.
Een manier om vas te stel watter geslag ’n krokodil
is, is glo om jou vinger in sy agterent te druk
en te voel. Só dapper, sê krokodilvanger Charl
van der Merwe, is hy nie.
![](/images/stories/sep2010/die5.jpg)
Toe Charl ’n reuse vanghok begin bou het om die
krokodille, wat maai onder die vis in sy foreldam,
te vang, het almal vir hom gelag. “Ou Charl het
seker ’n likkewaan of ’n groot baber gesien,” het
hulle gespot.
Maar die Bronberg se eie ‘Crocodile van der
Merwe’ het hom nie laat afsit nie. Hy het sy vanghok
in die dam gestel en in die tweede week van
die nuwe jaar, ná een byna katastrofiese, mislukte
poging, het hy ta veilig agter tralies gehad.
Waar dié krokodil vandaan gekom het, is ’n
raaisel wat steeds onopgelos is.
Diamond –beating the
death sentence
In November 2003 we
reported that, for the
first time in South
African history, orthotists
and prosthetists
who specialise in
human care came
together to save a
horse’s life.
Diamond, a rescue
case horse in the care
of Wet Nose, unwittingly
became a pioneer
when he fell into
a hidden sewerage
hole. A badly hurt
Diamond was sent to
Onderstepoort where he stayed for a month.
Apart from his wounds, he had also torn his ankle
tendons. From Onderstepoort, Diamond was
moved to the Equi-Care Clinic in Midrand where
he stayed with a specialist in equine surgery and
skin transplants for seven weeks.
Diamond made
it through the various operations, wore a plaster
cast for a while, but when they took it off
Diamond tore his tendons again. A decision had
to be taken whether or not Diamond had to be
put down.
![](/images/stories/sep2010/die6.jpg)
And then one night the Wet Nose staff watched
an episode of Ripley’s Believe It Or Not where an
Appaloosa horse, which lost part of his leg, was
fitted with a prosthesis. They looked in the phone
book and found a company called Golding’s
Orthopaedics in Sunnyside, which custom-made a
carbon fibre leg brace for Diamond.
Koekoes Koekoekhaan –
geveerde skop-bokser
Hy is ’n agterbakse Potchefstroomse Koekoekhaan
wat net wag vir die oomblik dat ’n mens jou
rug op hom draai. Dis sy teken om so vinnig as hy
kan nader te hardloop, in die lug op te spring en
jou van agter af te skop. Na die tyd sit hy jou
reaksie en dophou met sy bose rooi oog. Doen jy
niks terug aan hom nie, gooi hy sy kop agteroor
en kraai koning.
![](/images/stories/sep2010/die8.jpg)
Só berig ons in September 2009 oor Zwavelpoort
se geveerde skop-bokser, die haan wat uit sy pad
uit gaan om mense te skop. Sy skoppery stop ook
nie net by mense nie – honde, perde en selfs
kardeure loop deur.
Penelope – lammetjie aan
’n leiband
In Oktober 2007 wys ons vir lesers ’n toneeltjie
wat jy nie aldag in die Bronberg (of enige ander
plek in die wêreld) sal
sien nie: ’n Springboklammetjie
word vir
’n oefen-uitstappie aan
’n leiband gevat.
![](/images/stories/sep2010/die7.jpg)
Marien Dreckmeyr is
aan die vashoukant
van die leiband. Die
Dreckmeyrs het die
bokkie by ’n groep
mans gekoop wat
daarmee langs die pad
geloop het – heel moontlik op pad om die ooilammetjie
iewers as aandete op te dis. Hulle het die
nodige toestemming gekry om die bokkie, wat
Penelope gedoop is, groot te maak met die doel
om haar later by ’n gevestigde trop vry te laat.
Marien het die leibandplan gemaak om te sorg
dat Penelope die veld leer ken sonder om voortydig
op loop te sit.
|