Vreethans van Heerden en Metgesel besoek kuierplekke in die Bronberg-gebied ongenooid en betaal self vir dit wat hulle geniet, of dalk nie geniet nie.

’n Enkele aantal jare gelede het ‘hulle’ die knopies-kraletjies-en-kunswinkel by die Faeriedalekoopsentrum in Cliffendale-rylaan in ’n Italiaanse restaurant omskep en sedertdien dreig ons om ’n kuier aldaar in te werk. Maar dit het eers onlangs op ’n mooie Maandag in die mooiste, mooiste maand van Oktober gebeur dat ek en Metgesel by die deure van Pascali’s Trattoria instap.

Die naam ‘Trattoria’ het niks met Pascali’s se ligging in Tshwanetoria te make nie. ’n ‘Trattoria’ is ’n eetplek wat volgens die (regte) Italianers nie heeltemal so grênd soos ’n ‘ristorante’ is nie, maar ook nou nie so ‘kommin’ soos ’n ‘osteria’ is nie.

Hieroor kan ’n ou baie vergelyk en bekyk, maar ons los dit vir die dag as die ou knollige redakteur vir my meer plek gun. Gmf!

Pascali’s het ’n baie omvattende spyskaart, hoewel die (regte) Italianers sê dat ’n (regte) trattoria gewoonlik nie ’n spyskaart het nie.

Soos dit enige opregte Italiaanse ristorante, trattoria en selfs osteria betaam, is die pastakeuses by Pascali’s ruim in getal en ryk aan verskeidenheid. Die basis is egter beperk tot spaghetti, fettuccine of penne.

Die meer as tienstuks pastakeuses wissel in prys van R49 vir die ou staatmaker Napolitana met sy tradisionele tamatiebasis, tot R90 vir die seekos (Crema) met koningklip, calamari, mossels en steurgarnale in ’n ryk roomsous. En dit is presies waarop Metgesel besluit.

Pasta soos ‘regte’ Italianers hom sou maak

Het ek al gesê dat Metgesel in die besonder partydig is vir pasta en veral penne as basis verkies? Regte Italianers sal jou vertel dat enige trattoria wat sy parmesan werd is, die klem op kwantiteit lê.

By ’n regte trattoria mag jy regtig nie honger huis toe gaan nie. Op hierdie belangrike Italiaanse beginselpunt, slaag Faeriedale se Pascali’s met vliegende ‘bandiera d’Italia’.

My Metgesel hys nie maklik die witvlag oor ’n bord pasta nie, maar ’n amperse porsie van Pascali’s se penne is saam huis toe om net later dié aand finaal verorber te word. Haar keuse is die een wat R90 gekos het.

Al die bekende pasta’s en ’n paar minder bekendes is by Pascali’s beskikbaar. Die plek se pizzas word in ’n wonderlike hout-oond gegaar en daarby ook ’n verskeidenheid kraakvars brode van Mediterreense oorsprong. Kraakvars en geurig.

Ek het al gebieg dat ek buite die algemeen-aanvaarde norme, van ansjovissies hou. Ek hou ook van kappertjiesaad (capers) en goedgedoende, sout olywe. Soos oorle ou Joël Kotzé sou sê: ‘Enigiets om dors te bly.’

Nou is dit so dat ’n sekere kombinasie wat ‘regte’ Italianers soms ‘Siciliana’ noem, my erg aanstaan.

En dit is ook so dat dit al hoe moeiliker raak om ’n pizza met dié kombinasie van ansjovissies, knoffel, kappertjiesaad en olywe as kroning te kry. Blykbaar is dit nie meer ‘cool’ nie. Oorgewaai van Amerika af, sê hulle.

Ek sal ons plaaslike Pascali’s amper alles verskoon: Die feit dat niemand betrokke, naasteby ’n klap van Italiaans weg het nie; dié dat die rokershoekie klein en onpersoonlik is, terwyl almal op dié mooie Maandag, juis daar loop sit het; ek verskoon hulle vir die helske verkeersrumoer deur die oop vensters ’n katspoeg van die besige Cliffendaleweg af; dit pla my nie dat die agtergrondmusiek meestal Meksikaans en Spaans was nie, ook nie dat die meisie-by-die-deur-en-in-beheer verseg het om met my Afrikaans te praat nie, al kon sy.

Pascali’s in die Faeriedale-sentrum

Weet jy, die paar ander onbenullighede wat my gepla het verdien nie eers vermeld te word nie.

Iemand by Pascali’s besef dat ouens soos ek mal is oor die ‘uncool’ kombinasies wat ansjovissies en dié insluit. En iemand of iemande het hulle on-Italiaanse personeel só ingestel dat die geregte die Skoenland van die Middellandse see krediet aandoen.

Ek het ’n wonderlike pasta (spaghetti) met daai mooi songedroogde tamatiesous, ansjovissies, kappertjiesaad, olywe en tjillie weggewerk en dit was goed. Die knoffel, wat as standaard saamkom, het ek weens latere afsprake afgewys.

Jy kan wyd en lekker eet en kuier by dié Romeinse winkel. Benewens die 21 pizzakeuses, bied ‘hulle’ lekker karnivoriese geregte soos T-been van 500 g teen R89, of 250 g fillet van uiteenlopende aard teen tussen R95 en R125. ‘Specials’ het die span ook. Dit sluit kalfsvleisgeregte teen knap minder as R100 en ’n baie ‘anderste’ varkensfillet teen R98 in.

Die seekosdisse sluit jou garnale, koningklippe, tjokka, tongvisse en dies meer in, teen pryse wat ’n ou in ’n ‘ristorante’ tevrede mee sou wees.

Pascali’s het ’n volledige kroeg. Metgesel het ’n halfliter sangria bestel en die helfte daarvan baasgeraak. Dit kos R39. Die nodige nageregte word opgelyn en natuurlik sluit dit die ewige ‘kisses’ in.

Moetproe van die maand:
Nuvo Cuisine in Old Farm Road bied ’n hele R100 afslag aan twee of meer kuiergaste wat hulle advertensie op bl. 14 van hierdie uitgawe van Die Bronberger as koopbewys saamvat. Dit is, glo my, die moeite werd.