“Daar was ’n tyd toe dinge eenvoudiger was as vandag. Nie noodwendig beter nie, maar eenvoudiger”, bekla vrind Henri Burger anderdag sy lot.

“So sou ’n ou op ’n Saterdagoggend sit en kyk het hoe jou rugbyspan suur op hulle moer kry en as dit oor is, maar eenvoudig die hond loop skop of aan’t suipe gaan, of wat ook al jou partikulêre voorkeur was”, sê ou Henri.

“Maar deesdae is daar blogs waar jy jou onbeskeie mening oor afrigterskeuses en spelersgedrag kan gaan lug om jou beter te laat voel. Mits jou Internet werk . . .

En dis nou hoe ek my die pas afgelope Saterdag in ’n morsdooie Internettoegang vasloop. Ek het al die (aan my) bekende trieks probeer om die spulletjie weer aan die gang te kry, maar tevergeefs. Selfs my Telkomfoon was dood.

Loop rook toe maar my pyp in die tuin op soek na ’n skopbare hond en maak daar ’n insiggewende ontdekking - die telefoondraad van Telkom se paal af na my huis toe lê op die grond, afgeruk by Telkom se paal.

Ek onthou toe van die plaaslike trop blou-ape wat tydens die rugbyghym met ’n moerse geskal hier deur my tuin is op hulle pad na die bure toe. Nou daai telefoondraad is ’n eenvoudige stukkie tegnologie - twee draadjies wat net weer herkoppel moet word, en dis iets wat ek in die verlede al heel suksesvol gedoen het. Die enigste geneuk dié keer is dat Telkom se paal nie op my erf staan nie, en ek nie in ’n gemoedstemming was om met ’n hengse lang leer op my buurman se erf wou gaan staan en aan Telkom se drade peuter nie.

In eenvoudiger tye was dit ook heel maklik om so ’n eenvoudige probleem op ’n Saterdag deur die amptelike kanale te laat herstel - jy het die posmeester persoonlik geken en hy was by magte om een van sy onderdane uit te stuur om ’n sogenaamde “rooi lyn” (wat toevallig op dokters se fone van toepassing was) onmiddellik te gaan herstel. Vry, gratis en verniet. Maar met die koms van selfone bestaan daar glo nie meer rooi lyne nie, en niemand weet in elk geval meer wie die posmeester is nie, en as jy geweet het, val telefone ook nie meer onder sy jurisdiksie nie. En oor naweke betáál jy vir daai herstel.

Maandag bel ek toe Telkom om die fout aan te meld. Die reggestelde dame aan die ander kant wil weet of ek seker is dit is nie die handstuk wat foutief is nie, want dié is deesdae nie hulle probleem nie. Dit mag wees, sê ek, maar ons sal eers weet as die telefoondraad wat op die grond lê weer eendag opgekoppel is.

Dinsdag daag ’n reggestelde vroulike tegnikus op en koppel die gevalle draad, maar die lyn is steeds dood. Daar is fout met die ondergrondse kabel, en dis ’n ander afdeling se werk, sê sy. Twee dae later kom kyk die onreggestelde tegnikus van die ondergrondsekabeldepartement, maar hy sê tot by die Telkompaal is daar niks fout met die lyn nie. Iemand van die huisprop-na-handstuk-departement sal moet kom kyk.

Dié daag die volgende dag op en spring aan die werk. Bevind dat die ADSL-filter asook een van die drade vanaf die huisprop na die handstuk foutief is. Vervang beide en daar werk die telefoon en die modem wys ADSL-konneksie. Maar nottendêm of die rekenaar Internettoegang kan kry.

Bel die IT-techie wat ’n rits moontlike (duur) probleme opnoem, maar hy sal kom kyk. Toe ek tuis kom werk alles. Nee, sê die techie, hy moes net ’n modem “reset” doen en weer die nodige verbindingskodes intik en toe is alles reg.

Die deel wat ek nie verstaan nie, is hoe die ape se afruk van die Telkomdraad eensklaps ’n hele reeks foute aan die “dooie” kant van daai draad kon veroorsaak. Maar ek dog net ek sê ek is terug op die lug! En dit was nié die ref se skuld nie.”