Breytie Breytenbach
Min mense dink daaraan dat voorkoming van misdaad eintlik in die huisgesin plaasvind. Navorsing na die redes waarom sommige mense misdadigers word, dui elke keer daarop dat ontwrigting in die gesin terwyl die misdadiger nog baie jonk was, feitlik in alle gevalle ’n baie sterk bydraende faktor was. Gewoonlik gaan dit om verwerping of uitsluiting uit die warmte van ouers se toewyding en liefde.

Hieruit volg logies dat sterk gesinsbande die beste manier is om toekomstige misdaad te voorkom. ’n Verslapping van individuele versorging en dissipline in die huis, gaan nie noodwendig van kinders misdadigers maak nie, maar dit skep ’n bedding waarin die saadjies van afwykende gedrag kan groei.

Die uitkoms is natuurlik onvoorspelbaar, maar daar is toestande wat nie noodwendig misdaad is nie, maar net een of twee treetjies daarvandaan.

Een so ’n voorbeeld is satanisme. In die oë van die wet is satanisme ’n godsdiens en dus nie ’n oortreding nie. Gevolglik kan niemand aangekla word van satanisme nie, selfs nie wanneer ’n kind openlik gewerf word om daaraan deel te neem nie. En dis relatief maklik om’n kind wat reeds ’n swak selfbeeld het te lok met beloftes van bonatuurlike magte.

Dit is egter algemeen bekend dat sekere misdade voortvloei uit of gekoppel word aan satanisme, soos geweld, dieremishandeling en dwelmmisbruik. Teen die tyd dat sulke oortredings plaasvind is die persoon reeds betrokke en ingelyf by die kultus. Dan is dit te laat om te dink aan voorkoming.

’n Ander probleem wat makliker misgekyk word, is die misbruik van drank deur kinders. Net soos rook, laat drank ’n kind volwasse en “in beheer” voel. Navorsing toon dat die neiging tot drankmisbruik vasgelê word lank voor die kind se twaalfde verjaarsdag.

Nog ’n ernstige probleem is selfmoord. In die Pretoria gebied pleeg meer as een kind per maand selfmoord, statisties gesproke. Wanneer volwasse selfmoorde bygetel word, is daar ’n selfmoord amper elke dag van die jaar hier in Pretoria.

Almal van ons, maar veral ouers van tieners, moet besef dat kinders afhanklik is van hulle ouers en ander belangrike volwassenes vir hulle gevoel van emosioneel-geestelike sekuriteit. Daar word gewoonlik gevra na die simptome van afwykende gedrag by kinders. Ouers moet egter besef dat die teenwoordigheid van simptome daarop dui dat die probleem alreeds bestaan. Dan is daar nie meer sprake van voorkoming nie, maar van rehabilitasie - ’n baie lang pad wat selde permanent suksesvol is.

Wanneer ’n kind om watter rede ookal gebrek aan sekuriteit ervaar, is daardie kind ’n moontlike oortreder later in sy/haar lewe. Daarom is die binnekring van elke gesin die belangrikste plek waar misdaad voorkom kan word.

’n Gesellige atmosfeer rondom die etenstafel een maal per dag kan wonders doen om mense te laat voel hulle hoort iewers. Daarmee saam sal ferm dissipline ’n kind daarvan weerhou om status deur oortreding te soek, veral as Pa en Ma altyd weet waar hulle kinders is. Ouers moet hulle kinders letterlik en figuurlik naby hulle hart hou vir die eerste 25 jaar.

Vir meer inligting, kontak Breytie Breytenbach by 012-802-1532.