Vreethans van Heerden en Metgesel besoek kuierplekke in die Bronberg-gebied ongenooid en betaal self vir dit wat hulle geniet, of dalk nie geniet nie

Die restaurant by Peter Harris se Ndlovu Lodge het een koue onlangse Vrydag vir die aangenaamste verrassing gesorg wat ek en ook Metgesel in ’n baie lang tyd beleef het.

Die verrassing se naam is Ben. Ben, wat kan toor met ’n wildvleisie en met ’n hoender en waarskynlik met ander goed ook. Die blote ligging van die restaurant, in ’n bewaria aan die voet van die Bronberg, sorg reeds vir rede genoeg om ’n draai by Ndlovu te maak. Die grootgevensterde vertrek wat die kuierplek huisves, bied ’n wonderlike uitsig oor die herfslandskap en berg. Simon en Garfunkel sing rustig in die agtergrond terwyl ons by ’n knetterende oop vuur ’n drankie geniet - drankies geniet, moet ek eintlik sê. Die vertrek is warm, die Afrika-dekor is warm en verwelkomend en die atmosfeer is
warm en vriendelik.

Jy kan by die oop kaggelvuur sit om die winter ?n poetsie te bak

Ek is nie verbaas om ’n wildspotjie op die spyskaart te sien nie. Peter Harris hou hom immers ondermeer besig met die jagbedryf. Nou moet ek meld dat ek sedert die begin van die jagseisoen al ’n wilde belusting vir ’n wildvleisie gehad het. Maar tot die betrokke Vrydag het dit my ontwyk. Daarom wil ek half angstig by Ben hoor of die “wildspotjie” beskikbaar is. Dit is, sê hy.

Ben vertel dat hy vandag ’n gemsbokgarinkie gebruik. Nou kyk, in my ervaring is die fillet van ’n gemsbok iets wat ’n ou met groot waardering en omsigtigheid op die kole berei, maar as Ben dit in ’n pot wil verbredie, gaan ek nie kla nie.

Dit kom aan in ’n swartpotjie vir my om dit op ’n billike bed rys langs ’n porsie soet baba worteltjies in te laai soos die lus my lei. Toe ek die deksel oplug streel die aroma van Ben se poging my – ryk en heerlik. Die vleis is in blokkies gesny, heel en sag – nie soos die draderige vleisie wat van die been afgekook is en soos waaraan ek gewoond is nie.

Dis in ’n “nat” sous, nie met allerlei verdikkingsmiddels bederf nie, maar met geurmiddels opgetoor tot sekerlik een van die beste wildsvleisgeregte wat ek in my lang vreetloopbaan raakgeloop het. Ek kan proe dat hy net die regte hoeveelheid balsamiese asyn en rooiwyn aangewend het om die wildjie mooi rond te maak.

Die atmosfeer en uitsig by Ndlovu is iets om oor huis toe te skryf .

Ben se gemsbokgarinkie was ?n aangename verrassing. Daar is nog meer in die pot as op die bord

Die porsie is meer as ruim en al voel ek, met die hele pot agter die blad, amper oorversadig, is ek getempteer om ’n dik sny witbrood by Ben af te bedel sodat ek die laaste sousie kan benut. Net agter die lekker aan, soos my oorle ma altyd gesê het.

Gewoonlik vra ’n wildvleisie vir my’n maroelajelletjie of iets dergeliks om hom aan te vul, maar die baba worteltjies doen die ding in dié geval perfek. Dit kos net R69,95. Metgesel se hoenderborsies, ek bedoel nou dié wat sy bestel om te eet, is ook ’n heerlike, anderste verrassing. Ben berei dit met parmesan en ’n soet pepersousie.

Sy het nie geweet hoender kan só smaak nie, sê Metgesel. Sy was aanvanklik half skepties oor die soet saam met die borsie - en onthou Metgesel
eet mos nie soogdiere nie en het daarom meer hoenderervaring as die meeste – maar Ben het haar iets geleer. Hy het haar geleer dat’n saai borsie van hoender in iets buitengewoons omgetower kan word. Die gereg kos net R29,95.

Jy ry met die Zwavelpoortteerpad uit Lynnwoodwegverlenging uit vir so een kilometer, dan sit Ndlovu aan jou linkerkant. Jy kan hulle bel by 012-809-0408.